TRUMP: "OUR BLESSING IN DISGUISE" ?????????
Uit onderzoek is gebleken dat
boeken beter verkopen wanneer de kaft er aantrekkelijk uitziet. Mensen gaan
eerder voor de verpakking dan voor de inhoud. Een goed voorbeeld in de politiek
is dat van Barak Obama. Zelfs in mijn directe omgeving, toch redelijk kritische
mensen, dweepte men met de man. Strak in
het pak glimmende brogues en buitengemeen goed van de tongriem gesneden. Mogelijk
dat ze misleid zijn door hun ‘kwaliteitskrant’ die ik zelden of nooit iets onaardigs
over deze ‘ultieme windowdresser’ heb horen zeggen.
INFORMATIE DIE DE WESTERSE MAINSTREAM PERS DOORGAANS VERZWIJGT
Bas Heijne's Propaganda 15
Uit
het bovenstaande artikel neem ik een aantal fragmenten over die hij over Bas
Heijne schrijft.
Bas
Heijne staat bekend als een groot bewonderaar van de Verenigde Staten een land
dat hij zelfs kwalificeert “als het in alle opzichten superieure Amerika”:
Daarom schroomt hij ook niet ‘het op de idealen van de Verlichting gebaseerde wereldbeeld van
Obama’ te prijzen, terwijl looking back at President Obama’s legacy, the Council on Foreign
Relation’s Micah Zenko added up the defense department’s data on airstrikes and
made a startling revelation: in 2016 alone, the Obama administration
dropped at least 26,171 bombs. This means that every day last year, the US
military blasted combatants or civilians overseas with 72 bombs; that’s three
bombs every hour, 24 hours a day… US bombs also rained down on people in
Afghanistan, Libya, Yemen, Somalia and Pakistan. That’s seven majority-Muslim
countries.
Ander voorbeeld van Obama’s 'Verlichtingsidealen':
One bombing technique that President Obama championed is drone strikes.
As drone-warrior-in-chief, he spread the use of drones outside the declared
battlefields of Afghanistan and Iraq, mainly to Pakistan and Yemen. Obama
authorized over 10 times more drone strikes than George W. Bush, and
automatically painted all males of military age in these regions
as combatants, making them fair game for remote controlled killing.
Feit is ook dat Obama de eerste president
was in de Amerikaanse geschiedenis die zijn gehele presidentschap van acht jaar
oorlog voerde.
En what
does the administration have to show for eight years of fighting on so many
fronts? Terrorism has spread, no wars have been ‘won’ and the Middle East is
consumed by more chaos and divisions than when candidate Barack Obama declared
his opposition to the invasion of Iraq.
Zo
weet het verlichte lezerspubliek van de NRC dat
door Obama's 'banality of evil,' waarbij ‘untold numbers of foreign lives have been
snuffed out,’ gezien moet worden als een 'Verlichtingsideaal' bij
uitstek.
En dat, terwijl we have no idea how many civilians have been killed in the massive
bombings in Iraq and Syria, where the US military is often pursuing Isis in the
middle of urban neighborhoods. We only sporadically hear about civilian
killings in Afghanistan, such as the tragic bombing of the Doctors Without
Borders hospital in Kunduz that left 42 dead and 37 wounded.
Pushed
to release information about civilian deaths in drone strikes, in July 2016 the
US government made the absurd claim it had killed, at most, 116 civilians in
Pakistan, Yemen, Somalia and Libya between 2009 and 2015. Journalists and human
rights advocates said the numbers were ridiculously low and unverifiable, given
that no names, dates, locations or others details were released. The
London-based Bureau of Investigative Journalism, which has tracked drone
strikes for years, said the true figure was six times higher.
Given
that drones account for only a small portion of the munitions dropped in the
past eight years, the numbers of civilians killed by Obama’s bombs could be in
the thousands. But we can’t know for sure as the administration, and the
mainstream media, has been virtually silent about the civilian toll of the
administration’s failed interventions.
In
May 2013, I interrupted President Obama during his foreign policy address at
the National Defense University. I had just returned from visiting the families
of innocent people killed by US drone attacks in Yemen and Pakistan, including
the Rehman children who saw their grandmother blown to bits while in
the field picking okra.
Speaking
out on behalf of grieving families whose losses have never been acknowledged by
the US government, I asked President Obama to apologize to them. As I was being
dragged out, President Obama said: ‘The voice of that woman is worth paying
attention to.’ Too bad he never did.
De presidentsverkiezing van vorig
jaar was een waar spektakel. Hoe was het mogelijk dat uit 330 miljoen Amerikanen deze twee ‘restanten’
waren overgebleven. Gelukkig was een van kandidaten in een keurig ‘tweed pakje’
gekleed en met wat ‘hulp’ van de kwaliteitskrant was de keuze niet moeilijk.
Men vergat echter bij deze keurige dame haar enthousiasme bij de lynchpartij
van Gadaffi te vermelden. Hillary’s War
Crime: The Murder of Muammar Gaddafi. “We Came, we Saw, he Died.”. http://www.globalresearch.ca/hillarys-war-crime-the-murder-of-muammar-gaddafi-we-came-we-saw-he-died/5552094
https://www.youtube.com/watch?v=Fgcd1ghag5Y
Maar toen ze in die
misselijkmakende jubelstemming was had
ze ook haar pakje aan dus ze kon geen kwaad bij de mensen om mij heen doen.
Men kende mijn belangstelling
voor de Verenigde Staten en het lag voor de hand om te vragen wie van deze twee
mijn voorkeur had.
Mijn
antwoord tot een ieders verbazing was Donald Trump!
Waarom?
Het was mij ook niet ontgaan dat
deze man een proleterige parvenu was. Echter juist zijn volstrekte
onbetrouwbare optreden gaf mij ‘Hoop’. Hoop op een demasqué van al die jaren
van bedrog over het heilzame neoliberalisme, de enorme voordelen van de globalisering
en het bestrijden van het ‘kwaad’ dat wij nooit zelf waren.
Zou deze man met
zijn Pseudologica Phantastica https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudologia_phantastica de universele al jaren durende politieke
hypocrisie kunnen doorbreken. Uiteraard
niet omdat hij de waarheid zou spreken, want dat behoort bij deze aandoening
niet tot de mogelijkheden, maar dat andere ‘weldenkende mensen’ zich in
ontzetting van deze pathologische figuur zouden afwenden.
De opmaat naar dat doel lijkt nu
zichtbaar te worden:
Merkel roept Europa op tot eenheid na het bezoek van
Trump - zonder dat Duitsland de baas wil zijn https://decorrespondent.nl/6813/merkel-roept-europa-op-tot-eenheid-na-het-bezoek-van-trump-zonder-dat-duitsland-de-baas-wil-zijn/187923019878-a314838f
Over het bezoek
van de Amerikaanse president Donald Trump aan Europa doet een stroom filmpjes
en verhalen de ronde. Over hoe hij de premier van Montenegro opzij duwt om
centraal in de groepsfoto te komen. De ijzeren handdruk die hij kreeg van de
nieuwe Franse president Emmanuel Macron. Maar geen reactie heeft zoveel stof
doen opwaaien als de campagnetoespraak die bondskanselier Angela Merkel direct
na afloop in Zuid-Duitsland hield.
Zij
constateerde dat Europa ‘niet meer volledig’ op de Verenigde Staten kan
vertrouwen. Zonder Trumps naam te noemen zei Merkel ronduit dat zij die
observatie de afgelopen dagen had opgedaan. Impliciet leek Merkels benoemen van
de waarheid een oproep aan Europa om post-Brexit in Trumptijden eindelijk de
volle verantwoordelijkheid voor het eigen welzijn te gaan dragen.
Het belang van
de boodschap is ook in de VS niet verloren gegaan. The Washington Post
riep in herinnering dat de door Trump opnieuw onverschillig behandelde NAVO na
de Tweede Wereldoorlog ooit was opgericht ‘to keep the Russians out, the
Americans in, and the Germans down.’
Die tijd is
voorbij, stelt de Duitse bondskanselier met voor haar ongebruikelijke
directheid vast. Maar hegemonie is niet wat zij nastreeft, in tegenstelling tot
wat in zuidelijke EU-landen vaak wordt gezegd.
In een zeer
leesbaar en verhelderend stuk schetst Thomas Kleine Brockhoff -
oud-correspondent in Washington van Die Zeit en tot voor kort hoofd
beleidsontwikkeling en speechschrijven van de Duitse bondspresident Joachim
Gauck - de werkelijkheid die Merkel recht in de ogen kijkt en de niet geringe
dilemma’s die de Duitse regering daarbij moet zien te beheersen. https://www.the-american-interest.com/2017/05/28/assessing-the-brussels-wreckage/
Trump, Paris Accords and the End of the American Century
Juan Cole 2017-06-01
As Trump seems likely to pull out of the Paris Climate accord, he will be
creating several kinds of leadership vacuum. One is a vacuum of global
political leadership. Another is a vacuum of corporate and technological
leadership. In short, renouncing American commitments on Climate is likely the
death knell of the long American century stretching from the US entry into WW I
in 1917 to its centenary today. It was a good run, but maybe electing Trump
created a reverse snowball effect.
The European Union and China are preparing a joint communique declaring climate change “an
imperative more than ever.” This is the first time the two have made a joint
public policy commitment together.
He said in an interview yesterday,
“When it comes to the international order, there should be no vacuum. If we
lose American leadership, others will step in. The recent “belt and road”
conference in Beijing was a reminder that China is ready to step into a
possible vacuum that the U.S. might be leaving.”
Germany is already China’s biggest trading partner in Europe.
Far right Hindu nationalist Narendra Modi of India has also pledged support
for the Paris accord even if the US pulls out. There
are possibilities for an extensive expansion of European trade with India, assuming it can
reassure investors there won’t be ex post facto taxes or problems with
repatriating profits. India was actually once taken over by a Western
corporation so its lawmakers do not have libertarian tendencies.
On the issue of economic leadership, if governments set emissions reduction
goals they encourage their engineers and scientists to make breakthroughs in
things like solar power. Trump is about to deprive the US of an impetus to
excel.
Laat de EU het
gebeuren als een prikkel tot eenheid ervaren. Zijn eigen kracht en
mogelijkheden ontdekken en een zelfstandiger koers gaan varen!
