DE TRAGEDIE IN HET MIDDEN-OOSTEN II






Hoe is het mogelijk dat na 9/11 en het begin van de 'War on Terror' grote delen van het Midden-Oosten veranderd zijn in een puinhoop met miljoenen doden, gewonden, verminkten, zieken en ontheemden.
De door de Neoconservatieven opgeroepen Kettingreactie van Geweld!

I  INLEIDING ( zie Verax 2017-07-02)
Onheilspellend was dat de 'As van het Kwaad' bestond uit Iran, Irak en Noord Korea, die niets met de aanval op Amerika te maken hadden, maar nu te horen kregen: "The United States of America will not permit the world's most dangerous regimes to threaten us with the world's most destructive weapons".

President Bush als 'born-again Christian' had echter zijn missie gevonden! Na 9/11 zei hij: 'I am here for a reason and this is going to be how we're going to be judged'. 

Dit klonk de Neoconservatieven als muziek in de oren!

II NEOCONSERVATISME

Uit: The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy van John J. Mearsheimer & Stephen M. Walt.

zie voor de gedetailleerde geschiedenis van deze politieke beweging:


De politieke koers van de Israel Lobby in de Verenigde Staten is altijd bepaald door die van Israel. Het opschuiven naar rechts in Israel en dus van de Israel Lobby heeft de opkomst gestimuleerd van de Neoconservatieven.
De beweging van de Neoconservatieven heeft sedert 1970 een belangrijke rol gespeeld in het Amerikaanse intellectuele en politieke leven, maar is in het bijzonder in de aandacht gekomen na 9/11.

De groepering heeft een prominente invloed uitgeoefend op de  vormgeving van de unilaterale buitenlandse politiek onder George W. Bush, en met name op de onzalige beslissing in maart 2003 om Irak binnen te vallen. Neoconservatisme is een politieke ideologie met omlijnde opvattingen over de plaats van Amerika in de wereld.
De  Neoconservatieven verheerlijken de Amerikaanse hegemonie en die van een Amerikaans Imperium. Pax Americana.
Zij geloven dat deze macht gebruikt dient te worden om de democratie te helpen verbreiden en potentiële  rivalen  ervan te weerhouden zelfs maar te pogen de Verenigde Staten naar de kroon te steken. In hun visie is verbreiding van de democratie en behoud van de Amerikaanse dominantie de beste weg naar duurzame vrede.
De zoon van de 'Godfather' van het Neoconservatisme Irving Kristol
Neoconservatieven geloven ook dat het Amerikaanse democratische stelsel garandeert dat de meeste andere  landen de Amerikaanse machtspositie zullen ervaren als een goedaardige hegemonie, en dat zij het Amerikaanse leiderschap zullen verwelkomen vooropgesteld dat het resoluut is.
Zij staan negatief tegenover internationale instellingen, vooral de Verenigde Naties, die zij beschouwen als anti-Israëlisch en als een hindernis voor Amerika's vrijheid van handelen. Van veel bondgenoten houden ze ook niet Europeanen zijn idealistische pacifisten die meeliften op de treeplank van de Verenigde Staten.
Heel belangrijk is dat de militaire macht een uitermate nuttig middel is om de wereld zodanig vorm te geven dat dit in het voordeel van Amerika is.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Project_for_the_New_American_Century
Als de Verenigde Staten hun militaire bekwaamheid maar demonstreren en laten zien dat zij bereid zijn de hun ter beschikking staande middelen ook te gebruiken, zullen de bondgenoten Amerika's leiding wel volgen, en eventuele tegenstanders zullen beseffen dat het volstrekt geen zin heeft weerstand te bieden en besluiten met de Verenigde Staten mee te werken.

Alle Neoconservatieven zijn sterk op de hand van Israel, wat ze openlijk en ongegeneerd erkennen.
Volgens Max Boot, https://en.wikipedia.org/wiki/Max_Boot  een gerenommeerd Israel deskundige,  is "steun voor Israel een wezenskenmerk van het Neoconservatisme''. 
Het Neoconservatisme toont een uiterst agressieve politieke ideologie.

De  George W. Bush Regering

Uit: Where the Right went Wrong van Patrick J. Buchanan

The Bush campaign and the early Bush Administration did not exhibit strong support for neoconservative principles. As a candidate Bush argued for a restrained foreign policy, stating his opposition to the idea of nation-building and an early foreign policy confrontation with China was handled without the vociferousness suggested by some neoconservatives. Also early in the Administration, some neoconservatives criticized Bush's Administration as insufficiently supportive of Israel, and suggested Bush's foreign policies were not substantially different from those of President Clinton.
In het verkiezingsdebat met Al Gore liet Bush zich nog van zijn traditionele Republikeinse kant zien. Hij zei: "One way for us to end up being viewed as the ugly American is for us to go around the world saying, we do it this way, so should you....The United States must be humble....humble in how we treat nations that are figuring out how to chart their own course".

Bush's policies changed dramatically immediately after the September 11, 2001 attacks.
According to columnist Gerard Baker, 
It took, improbably, the arrival of George Bush in the White House and September 11, 2001, to catapult [neoconservatism] into the public consciousness.
When Mr Bush cited its most simplified tenet—that the US should seek to promote liberal democracy around the world—as a key case for invading Iraq, neoconservatism was suddenly everywhere. It was, to its many critics, a unified ideology that justified military adventurism, sanctioned torture and promoted aggressive Zionism.

Voor de oude rotten in de Republikeinse partij was het inbiggen van de Neoconservatieven in 'hun' partij te vergelijken met een Koekoeks ei binnen hun gelederen..
Immers “Historically, Republicans have been a party of the conservative virtues of balanced budgets, of healthy skepticism toward foreign wars, of a commitment to traditional values and fierce resistance to the growth of government power and world empire".


Enige ongerustheid over het voortbestaan van de klassieke Republikeinse partij bleek inderdaad gerechtvaardigd.
Irving Kristol de 'Godfather' van de Neocons zette dat als volgt uiteen: "...the historical task and political purpose of neoconservatism would seem to be... to convert the Republican Party and American conservatism in general, against their respective wills, into a new kind of conservative politics suitable to governing a modern democracy".


Bush laid out his vision of the future in his State of the Union speech in January 2002, following the September 11, 2001 attacks. The speech, written by neoconservative David Frum, named Iraq, Iran and North Korea as states that "constitute an axis of evil" and "pose a grave and growing danger." Bush suggested the possibility of preemptive war: "I will not wait on events, while dangers gather. I will not stand by, as peril draws closer and closer. The United States of America will not permit the world's most dangerous regimes to threaten us with the world's most destructive weapons."

Bush Doctrine
The Bush Doctrine of preemptive war was explicitly stated in the National Security Council text "National Security Strategy of the United States," published September 20, 2002. "We must deter and defend against the threat before it is unleashed… even if uncertainty remains as to the time and place of the enemy's attack…. The United States will, if necessary, act preemptively."

Policy analysts noted that the Bush Doctrine as stated in the 2002 NSC document bore a strong resemblance to recommendations originally presented in a controversial Defense Planning Guidance draft https://en.wikipedia.org/wiki/Wolfowitz_Doctrine written in 1992 by Paul Wolfowitz under the first Bush administration.
The Bush Doctrine was greeted with accolades by many neoconservatives. When asked whether he agreed with the Bush Doctrine, Max Boot said he did, and that "I think [Bush is] exactly right to say we can't sit back and wait for the next terrorist strike on Manhattan. We have to go out and stop the terrorists overseas. We have to play the role of the global policeman…. But I also argue that we ought to go further." Discussing the significance of the Bush credit that he's gotten serious about dealing with it…. The danger is not that we're going to do too much. The danger is that we're going to do too little."

The Bush Doctrine was applied in the intervention of Afghanistan and the second Iraq War. As the world's lone remaining superpower after the collapse of the Soviet Union, American foreign policy in the Bush era became an attempt to promote democracy through the extension of American political and military power into regions like the Middle East. While the invasion of Iraq and removal of Saddam Hussein from power proved relatively easy, the establishment of the institutions of democracy and a functioning democratic state has proven far more elusive.



The reconstruction was run out of the Defense Department, more closely identified with the Neocons, rather than the State Department and was the object of much domestic as well as foreign criticism for its failures. Critics accused the United States of practicing the politics of empire Doctrine, neoconservative writer William Kristol claimed: "The world is a mess. And, I think, it's very much to Bush's".

Het bereikte resultaat in 2017 is ons bekend:

"Totale Destabilisering van het Midden-Oosten".

De Neoconservatieven bezetten belangrijke posten in tal van organisaties en instellingen.


Neoconservatieve kranten zijn: Commentary; The New York Times; The Wall Street Journal en The Weekly Standard. Kranten die veelal in Joodse bezit zijn.
De denktanks en aanverwante groepen die sterk met de Neoconservatieven verbonden zijn, zijn: het American Enterprise Institute for Public Policy Reserearch (AEI); het Center for Security Policy (CSP); het Hudson Institute; de Foundation for Defense of Democrcies (FDD); het Jewish Institute for National Security Affairs (JINSA); het Middle East Forum (MEF) en het Washington Institute for Near East Policy (WINEP).

Organisaties die belangrijk zijn voor de verdere verspreiding van hun gedachtegoed.

Gezien hun harde houding wekt het geen verbazing dat de Neoconservatieven op één lijn zitten met politiek rechts in Israel zelf. Zo stelde een groep van acht Neoconservatieven, met aan het hoofd Richard Perle en verder onder meer Douglas Feith en David Wurmser in 1996 de zogenaamde 'Clean Break'- studie op ten behoeve van de aantredende premier Netanyahu. De studie bepleitte het loslaten van het vredesproces van Oslo en het nemen van agressieve  maatregelen - waaronder militaire - om onwelgevallige regimes in het Midden-Oosten omver te werpen en daarmee het Arabisch-Israëlische conflict op een hoger plan te tillen.

A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm (commonly known as the "Clean Break" report) is a policy document that was prepared in 1996 by a study group led by Richard Perle for Benjamin Netanyahu, the then Prime Minister of Israel.[1] The report explained a new approach to solving Israel's security problems in the Middle East with an emphasis on "Western values." It has since been criticized for advocating an aggressive new policy including the removal of Saddam Hussein from power in Iraq and the containment of Syria by engaging in proxy warfare and highlighting its possession of "weapons of mass destruction". Certain parts of the polices set forth in the paper were rejected by Netanyahu.



De schrijvers van het stuk spreken als Joden en Israëliërs en niet als Amerikaanse Burgers: "Our claim to the land - to which we have clung for hope for 2000 years - is legitimate  and noble".
ISRAEL FIRSTERS





Vele Neocons zijn verbonden aan een elkaar overlappende reeks in Washington gevestigde denktanks, comités en periodieken, die met elkaar gemeen hebben dat ze zich de bevordering van de speciale relatie tussen de Verenigde Staten en Israel ten doel stellen.


De eerste ontmoeting van Richard Perle met de toekomstige president van de Verenigde Staten George W. Bush lijkt veelzeggend: 
Richard Perle’s https://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Perle
depiction of his delight at first meeting the future president reads like Fagin relating his initial encounter with the young Oliver Twist: The first time I met Bush 43, I knew he was different. Two things became clear. One, he didn’t know very much. The other was he had confidence to ask questions that revealed he didn’t know very much. Most people are reluctant to say when they don’t know something, a word or a term they haven’t heard before. Not him.
Thus began the tutoring of George W. Bush in Kristol’s “new kind of conservative politics suitable to governing a modern democracy,” just month before he assumed office as president of the United States.
Jeffrey Record een nationale veiligheidsanalist https://www.usni.org/author/jeffrey-record en hoogleraar aan het Strategic Studies Institute of the Army War College schreef hier het volgende over: "The primary explanation for war against Iraq is the Bush White House's  post-9/11 embrace of the neoconservatives' ideology regarding U.S. military primacy, use of force, and the Middle East". 

The neoconsevatives who populated the upper ranks of the Bush administration had been gunning for Saddam Hussein for  years before 9/11. They had an articulated aggressive values-based foreign policy doctrine and a specific agenda for the Middle-East that reflected hostility toward Arab autocracies and support for Israeli security interests as defined by that country's Likud political party".



De prominente Neoconservatieven binnen de beweging zijn Joods en hebben rechts politieke opvattingen. Het zijn pro-Israel fanaten die menen dat de Amerikaanse en Israëlische politieke belangen identiek zijn. Ze zijn gelieerd aan de Likud partij,  hebben een hekel aan Arabieren en Moslims. Voor hen heeft de bevrijding van Irak weinig tot niets te maken met hoe het de Irakezen zal vergaan. Waar zij naar streven is een verbetering van de militaire en strategische positie van Israel in de regio.



In de volgende aflevering zullen een aantal portretten van illustere Neocons aan de orde komen.








Populaire posts