HUBRIS EN PERIPETEIA VAN AMERIKA






Peter Paul Rubens
Door zijn Hubris tart Prometheus de Goden. Voor straf ketent Zeus hem aan de bergformatie Kaukasus waar elke dag de Adelaar Ethon zich aan zijn lever tegoed komt doen .https://nl.wikipedia.org/wiki/Hybris_(Oudgrieks)
Op Hubris volgt Peripeteia   https://en.wikipedia.org/wiki/Peripeteia
Ever since the continents started interacting politically some five hundred years ago, Eurasia has been the center of world power. The last decade of the twentieth century has witnessed a tectonic shift in world affairs. For the first time ever, a non-Eurasian power has emerged not only as the key arbiter of Eurasian power relations but also as the world’s paramount power. The defeat and collapse of the Soviet Union was the final step in the rapid ascendance of a Western Hemisphere power, the United States, as the sole and, indeed, the first global power.

In deze bijna euforische stemming begint Zbigniew Brzezinski https://en.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Brzezinski
politiek wetenschapper en  veiligheidsadviseur tijdens president Carter de Inleiding van zijn boek “The Grand Chessboard”: American Primacy and its Geostrategic Imperatives; (geschreven in de jaren negentig na de val van de Berlijnse Muur).



Amerika is de enige Superpower om de volgende redenen volgens Brzezinsky:
militarily, it has an unmatched global reach;
economically , it remains the main locomotive of global growth, even if challenged in some aspects by Japan and Germany;
technologically, it retains the overall lead in the cutting-edge areas of innovation;
culturally, despite some crassness, it enjoys an appeal that is unrivalled, especially among the world’s youth-all of which gives the United States a political clout that no other state comes close to matching.
It is the combination of all four that makes America the only comprehensive superpower
Zbigniew Brzezinski en Osama bin Laden
Na 9/11 veranderde alles en begon de jacht op Osama bin-Laden en maakte men zich op voor de oorlog met Irak. De War on Terror was begonnen. Wrang is dat Brzezinsky de grondlegger is van Al-Qaeda. Hij voorzag de voorloper van deze terreurorganisatie de Mujahideen in Afghanistan van wapens om het Russische bezettingsleger te kunnen bestrijden. "We now have the opportunity of giving to the USSR its Vietnam war".
Irak was het mikpunt, een land dat voor ons geen enkele bedreiging vormde. Onder valse voorwendselen vielen de Amerikanen en de Britten in maart 2003 het land binnen en onttroonden Sadam Hoessein. (zie Verax 23 juni 2017 Qui Bono?) Wie herinnert zich niet de treurige vertoning van Colin Powell in de Veiligheidsraad, toen hij zijn pleidooi hield voor die oorlog. Powell noemt dit in zijn autobiografie een schandvlek op zijn blazoen.

 Hij was door de Neoconservatieven, de Zionistische Cabal, naar voren geschoven vanwege zijn status van betrouwbaarheid en onkreukbaarheid. Ze twijfelden kennelijk aan hun eigen uitstraling!





 We weten hoe het verloop is geweest. Massavernietigingswapens werden niet gevonden en een connectie met Al-Qaeda evenmin. Deze ene invasie was nog niet genoeg. Libië, Syrië en Yemen zouden nog volgen.
Het resultaat was CHAOS. 

 Vele Neoconservatieven  wensten/konden dat fiasco in Irak
niet accepteren. 
Charles Krauthammer 
https://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Krauthammer een van de spreekbuizen van deze beweging gaf een triomfantelijk verslag over de pretentieuze Amerikaanse ontwikkelingen.
In February 2004, Charles Krauthammer was still rhapsodizing triumphantly at the annual AEI
(American Enterprise Institute) 
https://en.wikipedia.org/wiki/American_Enterprise_Institute  dinner that we Americans have “acquired the largest-seeming empire in the history of the world.” We are the world’s “unipolar power…the custodian of the international system.” We have “global dominion.” “This is a staggering new development in history, not seen since the fall of Rome,” Krauthammer ranted on. “Even Rome is no model for what America is today.”
Francis Fukuyama https://en.wikipedia.org/wiki/Francis_Fukuyama (die enige tijd tot de Neoconbeweging behoorde) writes: passages such as these suggest that Krauthammer has become “strangely disconnected from reality.” “Reading Krauthammer,” says Fukuyama, “one gets the impression the Iraq war…had been an unqualified success, with all of the assumptions and expectations on which the war had been based fully vindicated.” Yet it has been anything but an unqualified success.”
Dat de realiteitszin bij de Neoconservatieven ver te zoeken was blijkt ook uit een interview dat Karl Rove https://nl.wikipedia.org/wiki/Karl_Rove   had met de journalist Ron Susskind van de NYTimes 2004-10-17.
Karl Rove  een van de belangrijkste campagnevoerders van George W. Bush. Bush noemde Rove  "zijn Architect".
In het interview zegt hij dat het bestuderen van de huidige werkelijkheid niet meer voldoet om tot conclusies te komen. We are an empire now, and when we act, we create our own reality. And while you're studying that reality - judiciously, as you will - we'll act again, creating other new realities, which you can study too, and that's how things will sort out. We're history actors...and you, all of you, will be left to just study what we do".  
Deze brallerige taal was al eerder geuit.
President Clinton had reeds in 1998 een opdringerige oproep uit de Neoconservatieve hoek ontvangen om korte metten met Sadam Hoessein te maken. 
In 2001 wordt dat verzoek aan George W. Bush herhaalt met een aanvulling op de relatie die de Verenigde Staten met Israel en de Palestijnse Autoriteit hebben:

HEZBOLLAH
Hezbollah is one of the leading terrorist organizations in the world. It is suspected of
having been involved in the 1998 bombings of the American embassies in Africa, and implicated in the bombing of the U.S. Marine barracks in Beirut in 1983. Hezbollah clearly falls in the category cited by Secretary Powell of groups "that mean us no good" and "that have conducted attacks previously against U.S. personnel, U.S. interests and our allies." Therefore, any war against terrorism must target Hezbollah. We believe the administration should demand that Iran and Syria immediately cease all military, financial, and political support for Hezbollah and its operations. Should Iran and Syria refuse to comply, the administration should consider appropriate measures of retaliation against these known state sponsors of terrorism.

ISRAEL AND THE PALESTINIAN AUTHORITY
Israel has been and remains America’s staunchest ally against international terrorism, especially in the Middle East. The United States should fully support our fellow democracy in its fight against terrorism. We should insist that the Palestinian Authority put a stop to terrorism emanating from territories under its control and imprison those planning terrorist attacks against Israel. Until the Palestinian Authority moves against terror, the United States should provide it no further assistance.
Het jaar 2001,  na de val van de "Twin Towers", gaf de Neoconservatieven eindelijk alle gelegenheid om de wereld 'ten goede' te gaan veranderen.
Deze 'megalomanie' is niet nieuw, het ligt in de  Neoconservatieve ideologie besloten.
The Neoconservatives follow their old leader Trotsky in promoting a "world democratic revolution" and a "permanent revolution of democracy."
Neoconservatives are also extremely hawkish and argue for revolution by force of arms. 
The Beltway Likud https://en.wikipedia.org/wiki/Inside_the_Beltway (DWS: de invloed van de Israëlische Likud partij in het centrum van de macht Washington) was plotting and propagandizing for a war on Iraq long before 9/11 going back all the way to the first Gulf War, when they thought Bush I should have taken down Saddam then. In 1998 Jeane Kirkpatrick, William Kristol, John Bolton, Robert Kagan, Charles Krauthammer, and Donald Rumsfeld all urged President Clinton to go to war against Iraq, an Israeli objective for quite a while.
The first generation Neocons were ex-Trotskyites, socialist, leftist, and liberals who backed FDR, Truman, JFK, and LBJ.
When the Democratic Party was captured by McGovern https://en.wikipedia.org/wiki/George_McGovern in 1972 – on a platform of cutting defense and “Come Home America!” – these Cold War liberals found themselves isolated and ignored in their own party. Adrift, they rafted over to the Republic Party and were pulled aboard as conservatism’s long voyage was culminating in the triumph of Reagan.
Neoconservatives were the boat people of the McGovern revolution that was itself the political vehicle of the moral, social, and cultural revolutions of the 1960s. Kevin Phillips https://en.wikipedia.org/wiki/Kevin_Phillips_(political_commentator) wrote then that: “a neoconservative was more likely to be a magazine editor than a bricklayer.
Today, he is more likely to be a resident scholar at a public institute like AEI, https://en.wikipedia.org/wiki/American_Enterprise_Institute
or its clones such as the Center for Security Policy https://en.wikipedia.org/wiki/Center_for_Security_Policy
or the Project for the New American Century https://en.wikipedia.org/wiki/Project_for_the_New_American_Century.
Almost none came out of the Goldwater campaign, https://en.wikipedia.org/wiki/Barry_Goldwater the catalyzing event of modern conservatism, or out of the business world or the military. As one wag has written, a neocon is more familiar with the inside of a think tank than of an Abrams tank. Their heroes are the heroes of the Left: Wilson, FDR, Truman, Martin Luther King, and Senators Henry “Scoop” Jackson https://en.wikipedia.org/wiki/Henry_M._Jackson and Daniel Patrick Moynihan.” https://en.wikipedia.org/wiki/Daniel_Patrick_Moynihan

Prudence is the mark of the conservative !
Zij waren contrair het conservatieve gedachtegoed en bezield van overmoed en verstoken van realiteitszin.                      
HUBRIS.
De vermetele overmoed van een mens, die, in eigenwaan verstrikt en verblind, zich door niets of niemand een halt wenst te laten toeroepen en in zijn ongebreidelde heerszucht zelfs de hand slaat aan een door de goden vastgelegde wereldorde of tegen het lot, wordt door goddelijk ingrijpen meedogenloos afgestraft.
PERIPETEIA
ISIS Founding Fathers
In de proloog van zijn boek Hubris. The Tragedy of War In The Twentieth Century (2015) herinnert de Britse auteur Sir Alistair Horne zijn lezers eraan dat de: ancient Greeks defined hubris as the worst sin a leader, or a nation, could commit.
It was the attitude of supreme arrogance, where mortals in their folly would set themselves up against the gods. Its consequences were invariably severe. The Greeks also had a word for what usually followed hubris. That was called peripeteia, meaning a dramatic reversal of fortune.
In practice, it signified a falling from the grace of a great height to unimaginable depths. Disaster would often embrace not only the offender, but also his nearest and dearest, and all those responsible to him.
Having written, over the course of fifty-odd years, numerous books and articles on warfare in its various shapes, some time ago I sat down to reflect on what might be the common features of warfare that stood out over the ages. One that emerged pre-eminently was hubris: wars over the ages have generally been won or lost through excessive hubris on one side or the other. In modern military parlance it might also be dubbed ‘overreach.’
En in de epiloog van de 304 pagina’s tellende studie komt Horne tot de slotsom:
If hubris is part of the of the human condition — deep-seated, lingering, pervasive and potentially lethal — what can we do to avoid it? If it is not just our leaders who ignore history and their own experience, as these chapters have shown, we might conclude that we all have something to learn.
We can go back to where we started in the Prologue, with the ancient Greeks. For Aristotle, aerie (virtue or excellence) was something that falls between two extremes, between excess on the one hand and defect on the other. It is to be judged according to the circumstances — there is no advance prescription that tells us what to do. But we can be guided by recognizing the two extremes and looking for the mean. Hubris is plainly always the extreme of excess, and by accepting that it lies in wait for us — whether we are a warlord or a simple citizen — we are better equipped to avoid it… 
What we and our leaders need to understand is that the exuberance that follows victory all too easily leads to the wrong decision. Perhaps there are other clues that hubris is creeping up on us. As I have pointed out in these pages, a racist contempt for the enemy has often been a symptom indicating that a leader and even his people are in the grip of hubris — and heading for trouble.

While completing this book, I reread that eloquent and wise writer Albert Camus. His novel The Plague  describes a mythical pandemic which devastates the North African town of Oran, and which is generally accepted to be an allegory for war or fascism, or some other universal, unspecified evil.
The plague is defeated, and Oran celebrates its victory with a firework display witnessed by the novel’s hero Dr. Rieux.
The novel concludes with this passage:
‘as he listened to the cries of joy arising from the town, Rieux remembered that such joy is always imperiled (in gevaar gebracht. svh). He knew what those jubilant cords did not know, but could have learned from books: that the plague bacillus never dies or disappears for good; that it can lie dormant for years and years in furniture and linen-chests; that it bides its time in bedrooms , cellars, trunks and bookshelves, and that perhaps the day would come when, for the bane (ondergang. svh) and the enlightening of men, it would rouse up its rats again and send them forth to die in a happy city.’ 
With the world facing ever more menacing dangers from ambitious leaders, from gangs of warlords and from terrorists, we should note — as the ancient Greeks did — the terrible penalties which befall those who release from Pandora’s box the dormant bacillus of hubris.
(met dank aan Stan van Houcke https://nl.wikipedia.org/wiki/Stan_van_Houcke voor dit fragment Bas Heijne's Propaganda 16).
Zbigniew Brzezinski boek: “Strategic Vision”: America and the Crisis of Global Power. Verscheen in 2012/2013
In dit boek is van de eerdere jubeltoon niet veel meer te bespeuren.
Het hoofdstuk heet niet toevallig:
The Waning of the American Dream. Beyond Self-Delusion

I America’s mounting and eventually unsustainable National Debt.

De schuld bedraagt in maart van 2017 19.808.770 miljoen dollar. https://www.nrc.nl/nieuws/2017/08/24/een-muur-of-plafond-voor-donald-trump-12646493-a1570922
De Amerikaanse Staatsschuld stijgt per seconde met $45.486.
De schuld is nu reeds 23.230.713 miljoen dollar.
http://www.destaatsschuldmeter.nl/amerika-verenigde-staten-vs-usa/
De Verenigde Staten tellen ongeveer 325 miljoen inwoners. De schuld per hoofd van de bevolking bedraagt ongeveer $ 70.000.
Het in stand houden van de Pax Americana brengt immense kosten met zich mee. Het 'National Security Budget' bedraagt in totaal $ 1.09 trillion = $ 109 000 miljoen 
Dit budget omvat de kosten van het Pentagon, lopende oorlogen, Homeland Security enz.
http://www.tomdispatch.com/post/176311/tomgram%3A_william_hartung%2C_the_trillion-dollar_national_security_budget/#more 

President Trump heeft 54 miljard $ extra toegezegd aan het 'Militair-Industrieel Complex.

Het Congres heeft daar nog ongeveer 25 miljard aan toegevoegd. Aan 'defensie wordt 16% van het Nationale Budget besteed ter vergelijking Nederland besteedt minder dan 2%.
II  America’s flawed financial system.
The excess, imbalance, and recklessness of America’s investments banks and trading houses - abetted by congressional irresponsibility regarding deregulation and the financing of home ownership, and driven by greedy Wall Street speculators - precipitated the financial crisis of 2008 and subsequent recession, inflicting economic hardship on millions. 
Barak Obama had de gelegenheid om het financiële systeem aan te pakken. Velen verwachtten dat ook zelfs in de financiële wereld. De banken werden gered maar van saneren van het systeem was geen sprake.Toch de druk van Wall Street niet kunnen weerstaan?

III Widening income inequality coupled with stagnating social mobility.
A long-term danger to social consensus and democratic stability.
According to the Federal Reserve, in 2007 the richest 1% of US families possessed a share of 33.8% of total net US national wealth, while the bottom 50% of American families accounted for only 2.5%. This trend has launched the United States to the top of global indexes of both income and wealth inequality, making America the most unequal major developed country in the world.

The Gini Coefficient, https://nl.wikipedia.org/wiki/Gini-co%C3%ABffici%C3%ABnt a measure of income inequality (Gini coefficient 2007: 45.0) , indicates that the United States ranks worst among the major economies roughly on a par with China and Russia, with only Brazil among the major developing countries posting higher levels of inequality.
Moreover, recent studies comparing US intergenerational earnings mobility to those of various European countries show that overall economic mobility is actually lower in “the land of opportunities” than in the rest of the developed world. Worse still, America now lags behind some European countries in the rate of upward income mobility. One of the principal causes has been America’s deficient public education system. According to the OECD, America spends one of the highest amounts per pupil on its primary and secondary education, yet has some of the lowest test scores in the industrialized world.
IV America’s decaying national infrastructure.
While China is building new airports and highways, and Europe, Japan, and now China possess advanced high-speed rail, America’s equivalents are sliding back into the twentieth century. China alone has “Bullet” trains on almost 5.000 kilometers of rails, while the United States has none.
A mere train ride from New York City to Washington DC (on the slowmoving and shaking Acela, America’s “high-speed” train) offers from its railcar windows a depressing spectacle of America’s infrastructural stagnation, in contrast to the societal innovation that characterized America during much of the twentieth century. Beijing and Shanghai airports are decades ahead in efficiency as well as elegance of their equivalents in Washington and in New York, both of which increasingly smack embarrassingly of the third world. Reliable infrastructure is essential to economic efficiency and economic growth and simultaneously symbolic of a nation’s overall dynamism.
V America’s public ignorance about the world.
The uncomfortable truth is that the United States’ public has an alarmingly limited knowledge of basic global geography, current events, and even pivotal moments in world history - a reality certainly derived in part from its deficient public education system.


Noam Chomsky
A 2002 National Geographic survey found that a higher percentage of eighteen- to twenty-four-olds in Canada, France, Japan, Mexico, and Sweden could identify the United States on a map than their American counterparts. A National Geographic survey comparing current events and geography knowledge of young adults in Sweden, Germany, Italy, France, Japan, the UK, Canada, the United States, and Mexico found that the United States ranked second to last - barely beating its less-developed neighbor, Mexico.
That level of ignorance is compounded by the absence of informative international reporting readily accessible to the public . With the exception of perhaps five major newspapers, local press and American TV provides very limited news coverage about world affairs, except for ad hoc coverage of sensational or catastrophic events. What passes for news tends to be trivia or human-interest stories. In general, public ignorance creates an American political environment more hospitable to extremist simplifications - abetted by interested lobbies - than to nuanced views of the inherently more complex global realities of the post-Cold War era.
VI America’s increasingly gridlocked and highly partisan political system.
Political compromise has become more elusive, in part because the media, especially TV, talk radio, and political blogs, are increasingly dominated by vitriolic partisan discourse while the relatively uninformed public is vulnerable to Manichean demagogy.
As a result, political paralysis often precludes the adoption of needed remedies, as in the case of deficit reduction. This, in turn, fuels the global impression of American impotence in the face of pressing social needs. 
Furthermore, America's existing political system - highly dependent on financial contributions to political campaigns - is increasingly vulnerable to the power of well-endowed but narrowly motivated domestic and foreign lobbies that are able to exploit the existing political structure in order to advance their agendas at the expense of the national interest.
Worst of all, according to a careful RAND Corporation study, “a process with roots as large and as deep as polarization is unlikely to be reversed easily, if at all.....Our nation is in for an extended period of political warfare between the left and the right”.


In 2013 wijdde de digitale krant de Correspondent eveneens een artikel aan het Amerikaanse verval met als titel: "Een steenrijk derdewereld land".
Geen land is al decennialang zozeer ons voorbeeld als de Verenigde Staten. Maar is dat nog wel terecht? Wie naar de feiten kijkt, ziet een heus - steenrijk - derdewereldland.
"Steenrijk derdewereldland" 

Geen land ter wereld dat de afgelopen zestig jaar zo als voorbeeld heeft gediend als de Verenigde Staten. Cultureel, economisch, ideologisch: bijna overal in de westerse wereld werd nagenoeg iedere dimensie van het bestaan Amerikaans, Amerikaanser, Amerikaanst.
De spindoctorisering van de politiek, de liberalisering van de economie, de formatisering van de televisie, de topveertigisering van de muziek, de individualisering van de sociale verhoudingen, de facebookisering van de communicatie, de googelisering van de virtuele wereld, de marketisering van het bedrijfsleven, de commercialisering van de feestdagen, de creditcardisering van het huishoudboekje: allemaal komen overwaaien van de andere kant van de oceaan. Zelfs ons hele idee van vooruitgang (Groter bbp, meer technologie betekent beter leven) is rechtstreeks geplagieerd van het notitieboekje van Uncle Sam.
Pardon, de notitie-app van Uncle Sam.

Hoewel Amerika al vaak genoeg is doodverklaard - in sociologische essays, bedoel ik, niet alleen op straat in Teheran - is het nog steeds dé dominante kracht in ons wereldbeeld. De enige verkiezing die iedere vier jaar net zoveel aandacht krijgt als de eigen Tweede Kamerverkiezingen?
De US presidential elections. Die nieuwe topserie waar iedereen bij de koffieautomaat over praat? American as apple pie. Die hit die steeds weer op de radio voorbij komt? Made in the USA. Een vette longread waar iedereen over twittert? Geheid een Amerikaans blog. Die hippe gadget waar iedereen mee rondloopt? Rechtstreeks uit, oké, China. Maar zeker en vast bedacht in The States.
Niet voor niets bedoelen sociologen met ‘globalisering’ vaak gewoon ‘Amerikanisering’. Dat is nog geenszins voorbij. Sinds 2007 hebben we in Nederland op Schiphol, op het Rembrandtplein, op het Singel, op Utrecht Centraal, op de Erasmus Universiteit, op de Christelijke Hogeschool in Ede, een Starbucks zien verrijzen. En was het niet onze grootste politieke partij, de VVD, die een paar jaar geleden nog schermde met ‘New York aan de Noordzee’ als het ultieme vergezicht voor ons land?
Die voorbeeldfunctie is volstrekt logisch: de Chinezen begrijpen we niet, op de Russen willen we niet lijken en Europa is te diffuus om als voorbeeld te dienen. Maar de vraag is: is ze nog terecht?

Ik ben half-Amerikaan, in het bezit van een Amerikaans paspoort en heb familie in Amerika, het land waar ik het liefste op vakantie ga.  Maar dat neemt niet weg dat ik steeds vaker twijfel of wij, als politiek, als media, als samenleving, ons niet blindstaren op uitgerekend dat stukje aarde dat we juist niet moeten willen zijn. Want wie de feiten op een rij zet, kan met een beetje gevoel voor dramatiek concluderen dat Amerika zowaar verworden tot een heus derdewereldland. Een steenrijk Met een bruto binnenlands product van ruim 16.000 miljard is Amerika nog altijd de grootste economie van de wereld, even groot als de gehele Europese Unie. Een steenrijk derdewereldland, maar toch.

1 op de 6 Amerikanen leeft in armoede; 1 op de 7 leeft van voedselbonnen; 1 op de 100 zit in de gevangenis; 88 op de 100 heeft een wapen.
Ga maar na:
1 op de 6 Amerikanen, bijna 50 miljoen in totaal, leeft op of onder de armoedegrens (krap 500 dollar per maand); ruim 45 miljoen Amerikanen is afhankelijk van voedselbonnen; zie koppeling I + II
1 op de 100 volwassen Amerikanen - een wereldrecord - zit in de gevangenis (ter vergelijking: in een land als Duitsland is dat 1 op de 1000);
46 van de 50 staten balanceert op het randje van faillissement;
de federale overheid kampt met een tekort van meer dan 17.000 miljard (!) dollar (2013); het land heeft de duurste zorg ter wereld (17 procent van het bbp); zie koppeling III
het telt de meeste wapens per hoofd van de bevolking (88 wapens op 100 inwoners); het heeft de hoogste studie- en creditcardschuld (circa 2 triljoen);
nergens in het Westen is de kloof tussen rijk en arm zo groot (de rijkste 1 procent bezit 40 procent van de welvaart);
het land is nummer één in wapenexport (900 miljard dollar per jaar, de helft van alle export wereldwijd);
nummer één in defensiebudget (700 miljard dollar per jaar, meer dan Europa, het Midden-Oosten en Afrika bij elkaar);
en tegelijkertijd nummer 33 in levensverwachting. zie koppeling IV
Ondertussen heeft het met de NSA een surveillancestaat opgetrokken die zijn weerga niet kent.
En, laten we tragikomisch eindigen: 46 procent van de Amerikanen gelooft nog steeds dat de aarde tienduizend jaar oud is; zie koppeling V
Dat is meer dan de 36 procent van de Amerikanen die gelooft in klimaatverandering. ruim één derde gelooft in Ufo's.

Ik zou instappen, als ik hen was. 

 Natuurlijk: Amerika is en blijft het land van de wetenschappelijke doorbraken, de meest invloedrijke technologie en de mooiste tv-series. Maar zouden we in politiek én journalistiek opzicht onderhand niet beter onze verrekijker ergens anders op kunnen richten? Eens kijken hoe de bankensector in Zweden is geregeld? zie koppeling VI

Iedere vier jaar groots verslag doen van de verkiezingen op Costa Rica, het gelukkigste land op de planeet? zie koppeling VII Eens een correspondent laten uitzoeken waarom mensen nergens ouder worden dan in Japan? 



De American Dream leeft voort, maar wel ergens anders.






Rob Wijnberg besteedt in zijn artikel geen aandacht aan de Amerikaanse infrastructuur dat doet Pia de Jong voor ons

Een brug- en tunnelmens 
Vanuit Princeton, New Jersey, schrijft Pia de Jong in de NRC over wat haar opvalt. 2017-08-01
Vandaag: de wanhoop in de auto naar New York.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/08/01/een-brug-en-tunnelmens-12319334-a1568485
Amerika is een derdewereldland. Althans qua wegen, bruggen, tunnels, treinen en vliegvelden bungelt het ergens onder aan de wereldranglijst.
Het asfalt zit vol levensgevaarlijke gaten, treinen lijken nog op stoom te werken, compleet doorgeroeste bruggen dreigen ieder moment uit elkaar te vallen. Alles kraakt en piept en rammelt.
Sinds mensenheugenis is er niets veranderd aan de infrastructuur.
New York is veruit het ergst. De stad doet me denken aan een veel te dikke man met dichtgeslibde aderen en torenhoge bloeddruk. Je kunt wachten op het hartinfarct. Iedere ochtend persen miljoenen werkers en toeristen zich de stad in om daar ’s avonds weer uit te spuiten. Alles staat voortdurend en overal stil. Door ongevallen, versperde kruispunten, de gehate gridlock.
Het helpt niet dat Manhattan een eiland is. Er zijn maar een aantal toegangspoorten. Penn Station, waar de trein uit Princeton arriveert, is een ondergrondse nachtmerrie. De sporen zijn zo verouderd dat iedere dag wel een trein ontspoort. Het station wordt nu mondjesmaat gerenoveerd en er is geen peil meer te trekken op de vertrek- en aankomsttijden, zodat de stress van de forensen hoog boven het kookpunt is, zelfs op een koele dag.
De auto is nauwelijks een alternatief. Een veelheid aan verkeersstromen persen zich als door een trechter in de twee veel te nauwe tunnels, allemaal gebouwd in een grijs verleden toen er nog een handjevol T-Fordjes reden.
Elke keer is het dan ook een keus uit twee kwaden hoe naar de stad te gaan. Vandaag moet ik met man en kinderen om vijf uur in de stad zijn. Te laat komen is geen optie en dus zitten we al om twee uur in de auto om de 50 mijl af te leggen. Maar als de skyline van de Big Apple voor ons opdoemt, staan we stil in de lange bocht voor de Lincoln-tunnel. Het uitzicht op de baai en de stad is adembenemend, dat wel. Dat mensenhanden dit kunnen maken, een berglandschap van beton en metaal. Maar een uur tergend traag de tunnel voor je te zien opdoemen, doet de grootste romanticus wanhopen.
Het is de wet van de vertragende vooruitgang. Toen F. Scott Fitzgerald in de jaren twintig de trein nam van Princeton naar New York was hij er sneller dan ik nu. Dichters bezongen toen de wonderen van tunnels en bruggen.
De kinderen moeten plassen, ze hebben honger en dorst, en de benzinetank is ook niet al te vol, zie ik. Ik begin zenuwachtig te worden of we überhaupt de stad kunnen binnenkomen. Mijn auto kruipt de laatste meters vooruit. Dan mogen we de veerman van de stad tol betalen voor de ondergrondse oversteek, net op tijd voor onze afspraak. Ik slaak een diepe zucht. Ik kan trots de bijnaam van de inwoners van New Jersey dragen. Ik ben een „brug- en tunnelmens” geworden.

 Toen Donald Trump in 2015 terugkwam uit China was hem opgevallen hoe troosteloos de infrastructuur in zijn land erbij lag. Een van de vele verkiezingsbeloften was om dit aan te pakken. De binnenlandse problematiek is zo  kolossaal dat laat Rob Wijnberg al zien dat vele presidenten ervoor terug deinzen. Met de buitenlandse politiek kan men veel beter scoren. Dat is de afgelopen maanden wel gebleken. Men is al intensief bezig in het Grote Midden-Oosten maar dat moet nodig uitgebreid worden met Iran, Noord Korea, Rusland en China kan er misschien ook nog wel bij. Angstaanjagend!
En ook nu weer zal men aan het interne verval niets doen.

Populaire posts