DE CHAOS IN HET MIDDEN-OOSTEN: CUI BONO......?
De speciale relatie tussen Israël en de Verenigde Staten.
Een maatschappij is in politiek evenwicht wanneer de dominante cultuur en ideologie (Sociale Basis of kortweg Basis) gelijk zijn aan die van de dominante klasse (ook wel Systeem genoemd). In de Verenigde Staten was het Systeem en haar Basis tot in de late twintiger jaren uniform. De uniformiteit was stabiel ondanks de voortdurende immigratie en de omvorming naar de status van een grootmacht. De traditionele regerende elites waren gevestigd en de alles overheersend cultuur en ideologie was nog steeds die van het oorspronkelijke Anglo-Saksische begin. Een enkele Zionistisch invloed was soms merkbaar zoals tijdens het presidentschap van Woodrow Wilson (1913-1921), die als invloedrijke informele adviseur voor zijn buitenlandse politiek de Joodse zionist Louis Dembitz Brandeis had. https://nl.wikipedia.org/wiki/Louis_Brandeis . Wilson steunde de Balfour Declaration.
 |
| FDR en Bernard Baruch |
Een groot aantal Joodse politici werden door hem benoemd. 15% van de topfuncties werden door Joden bezet.
De New Deal werd ook wel de 'Jew Deal' genoemd.
De financier en vertrouweling van FDR was Bernard Baruch, die ook Woodrow Wilson economisch advies had gegeven https://en.wikipedia.org/wiki/Bernard_Baruch, werd in de 'antisemitische literatuur' de 'Onofficiële President' genoemd.
 |
Pamfletten verschenen met de tekst 'wat elk Congreslid moet weten'' met bovenop het Capitool een Davidsster
De regeerperiode van FDR betekende een definitieve breuk met het Anglo-Saksische verleden. De congruentie tussen het Systeem en de Sociale Basis kwam onder druk te staan. Deze politieke erosie leidde tot een toenemende verwijdering tussen de regerende elite en het volk. Donald Trump lijkt daar het huidige eindproduct van te zijn.  Harry S. Truman was van 1945 tot 1953 de 33ste president van de Verenigde Staten en daarvoor de 34ste vice-president onder Roosevelt. Toen deze stierf als zittende president, nam Truman het Ambt over. Tijdens zijn verkiezingscampagne in '45 , begon de Joodse Gemeenschap druk op hem en zijn regering uit te oefenen om de vestiging van een Joodse staat in Palestina te bevorderen. Ook het Congres probeerde de President te overtuigen. Truman stond afwijzend tegenover dit voorstel. Hij voorzag grote problemen met de daar wonende Palestijnen.
Toen zijn campagneteam hem echter voorhield, dat twee/derde van de Amerikaanse Joden in New York, Pennsylvania en Illinois woonden en deze staten 110 kiesstemmen zouden inbrengen, die hij hard nodig had zwichtte hij. Truman won de verkiezingen met het ongekende aantal van 75% van de Joodse stemmen.
Volgende bijdrage aan de Chaos in het Midden-Oosten: Cui Bono......?
II De Israël Lobby
|
