THE HORROR! THE HORROR!
Elke week kijk ik uit naar de kolom van Lawrence Davidson. https://en.wikipedia.org/wiki/Lawrence_Davidson Hij was hoogleraar Geschiedenis, heeft een aantal boeken op zijn naam staan en heeft een bijzondere belangstelling voor de relatie tussen de Verenigde Staten en het Midden-Oosten.
Zijn kolom verschijnt in zijn Blog To The Point Analyses: Deconstructing the News. Hij weet een onderwerp kort en bondig te behandelen. Knap.
Het zal geen toeval zijn dat na de 'vierde juli' zijn laatste kolom betrekking heeft op het Vietnam Veterans Memorial in Washington D.C.
Walls For The Dead
Part I – A Memorial Wall
Walls (here we mean monolithic structures that are not part of buildings) seem to hold a special fascination for many people. Some walls feed a tribal passion, a strong us-versus-them mentality. The apartheid wall produced by the Israeli government, as well as the wall envisioned by the Trump administration for the southern U.S. border, are of that type. However, there are other kinds of walls, such as those that memorialize the dead. For instance, in Washington, D.C., there is the Vietnam Veterans Memorial wall. This wall (actually two walls that meet at a ninety degree angle) is roughly 494 feet long and is inscribed with the names of 58,318 servicemen and women killed or missing in that war.
Just by way of comparison, one might ask how long would be a similar memorial to the approximately three million Vietnamese soldiers and civilians killed in the same war. It would have to be about 51 times larger, extending over 25,000 feet. That is about 4.7 miles long.
Of course, nations do not commemorate the dead of their adversaries, for to do so would call into question the value of their own citizens’ sacrifices. And sacrifice – indeed patriotic sacrifice – is certainly how most Americans would describe the deaths of those whose names appear on this wall. As one veteran who visits the site often put it, “We lost all those wonderful kids. It’s very moving to see all names at once, all the sacrifice, the enormity of it.”
The Vietnam Veterans Memorial wall is immensely popular – for the relatives and friends of the dead it memorializes are still well represented among the living. More than three million visitors a year (about the same number as Vietnamese dead!) visit the wall in Washington. To this we can add the fact that, for the last thirteen years, there has been a portable replica of the wall traveling about the country.
The fact that this replica will soon show up in a town not far from where I live has led me to consider the various ways the Vietnam Veterans Memorial wall, be it stationary or mobile, can be contextualized.
Walls (here we mean monolithic structures that are not part of buildings) seem to hold a special fascination for many people. Some walls feed a tribal passion, a strong us-versus-them mentality. The apartheid wall produced by the Israeli government, as well as the wall envisioned by the Trump administration for the southern U.S. border, are of that type. However, there are other kinds of walls, such as those that memorialize the dead. For instance, in Washington, D.C., there is the Vietnam Veterans Memorial wall. This wall (actually two walls that meet at a ninety degree angle) is roughly 494 feet long and is inscribed with the names of 58,318 servicemen and women killed or missing in that war.
Just by way of comparison, one might ask how long would be a similar memorial to the approximately three million Vietnamese soldiers and civilians killed in the same war. It would have to be about 51 times larger, extending over 25,000 feet. That is about 4.7 miles long.
Of course, nations do not commemorate the dead of their adversaries, for to do so would call into question the value of their own citizens’ sacrifices. And sacrifice – indeed patriotic sacrifice – is certainly how most Americans would describe the deaths of those whose names appear on this wall. As one veteran who visits the site often put it, “We lost all those wonderful kids. It’s very moving to see all names at once, all the sacrifice, the enormity of it.”
The Vietnam Veterans Memorial wall is immensely popular – for the relatives and friends of the dead it memorializes are still well represented among the living. More than three million visitors a year (about the same number as Vietnamese dead!) visit the wall in Washington. To this we can add the fact that, for the last thirteen years, there has been a portable replica of the wall traveling about the country.
The fact that this replica will soon show up in a town not far from where I live has led me to consider the various ways the Vietnam Veterans Memorial wall, be it stationary or mobile, can be contextualized.
Vervolgens geeft Davidson een toelichting op de ontstaanswijze van deze oorlog. De positie van Ho Chi Minh, zijn populariteit en streven naar hereniging van Noord en Zuid Vietnam.
Het in de wind slaan van de conclusies van het geheime dienst rapport en de partijpolitieke motieven om de oorlog op basis van gemanipuleerde informatie te beginnen. Waar hebben we dat meer gehoord?
Hij eindigt zijn stuk met de constatering dat alle culturen hun patriottistische verhalen kennen en het belang er van.
Zijn laatste zinnen getuigen van een grote werkelijkheidszin, maar zijn niet bemoedigend.
And what about the few people who somehow become “social mistakes”? That is, those who no longer believe in the emotionally reassuring stories? Well, some of us write blogs and then go fishing, others try to push their points within the political and media arenas, and many may ultimately give in to alienation and a sort of socio-political melancholy. Whichever way it goes, it is the fate of such people to always be outnumbered, not only by the patriots, but also by the dead.
http://www.tothepointanalyses.com/
Ik wilde me beperken tot de slachtoffers van deze gruwelijke en overbodige oorlog
2,709,918 Amerikaanse militairen dienden in Vietnam.
Het aantal jonge mensen aan Amerikaanse zijde en het totaal aantal slachtoffers (militair en burger) aan Vietnamese zijde is absoluut verbijsterend.
Hun dierbaren zullen dit hun hele leven met zich meedragen. Ik noem dit 'Een Zijde in het Leed'. De memorial Wall is een ode aan deze gesneuvelden.
Hun dierbaren zullen dit hun hele leven met zich meedragen. Ik noem dit 'Een Zijde in het Leed'. De memorial Wall is een ode aan deze gesneuvelden.
Een (incomplete) bijstelling van het aantal gesneuvelden (betere cijfers zijn soms niet bekend) :
Estimated Total Deaths
South Vietnam - approximately 300,000 soldiers dead, up to 3,000,000 civilians
North Vietnam + Viet Cong - approximately 1,100,000 soldiers dead, up to 2,000,000 civilians
Cambodia - 200,000 or more civilians dead
https://www.thoughtco.com/facts-vietnam-quick-guide-195750 https://en.wikipedia.org/wiki/Vietnam_War_casualties South Vietnam - approximately 300,000 soldiers dead, up to 3,000,000 civilians
North Vietnam + Viet Cong - approximately 1,100,000 soldiers dead, up to 2,000,000 civilians
Cambodia - 200,000 or more civilians dead
Waar is de ode aan de andere Amerikaanse slachtoffers, de Geestelijk en Fysiek verminkten van deze oorlog. De 'overlevenden' die deze oorlog nog elke dag met zich meedragen en hun dierbaren die dit leed zullen meedelen 'Twee Zijden in het Leed'.
Deze groep is vele malen groter dan de groep van de gesneuvelden.
In 1973 dropen de Amerikanen met de staart tussen de benen af. Bij thuiskomst was er geen heldenontvangst zoals na de Tweede Wereldoorlog. Er heerste stilte, de thuiskomers werden gemeden of zelfs uitgejouwd. Velen hadden het fiasco van deze slachtpartij al tijdens de oorlog voelen aankomen en hadden hun heil in verdovende middelen gezocht. Het moreel onder de troepen was zelfs zo laag dat officieren voor hun leven moesten vrezen.
Al deze jonge mensen moesten proberen om bij thuiskomst het 'normale' leven weer op te pakken.
Psychisch Lijden https://web.stanford.edu/class/e297c/war_peace/media/hpsych.html
De helft van de manschappen gebruikte verdovende middelen tijdens de campagne en kwam veelal verslaafd terug.
Het aantal veteranen dat teruggekeerd in de Verenigde Staten PTSD (Post Traumatic Stress Disorder) had of kreeg bedroeg 830.000. Zelfs 40 jaar na de oorlog hebben nog 271.000 veteranen deze aandoening. Een derde van hen kampt eveneens met symptomen van een depressie. http://time.com/3967590/vietnam-veterans-ptsd/ Alcoholisme komt frequent voor. Gezinsproblemen zijn abnormaal hoog. Het aantal zelfmoorden onder veteranen is schrikbarend 22 per dag. (87 voor de hele bevolking). Men denkt dat dit getal veel hoger moet zijn. In 2014 bleken minstens 100.000 veteranen zelfmoord te hebben gepleegd.
https://www.cijfers.net/zelfmoord.html
https://www.fiatjustitia.nl/artikel/zelfmoord-van-veteranen-in-de-vs-22-per-dag-of-meer/
Fysiek Lijden
75000 soldaten werden ernstig invalide. 6364 amputaties werden uitgevoerd.
Agent Orange
Dit Herbicide werd gebruikt om gebieden waar men vermoedde dat de Vietcong zich verschool van bladeren te ontdoen. Het uiteindelijk besproeide gebied was 31.000 vierkante km (10% van het oppervlak van Zuid Vietnam, Nederland is 41.000) en men gebruikte hiervoor 75 miljoen liter Agent Orange. Volgens de autoriteiten was het middel niet schadelijk voor de mens. Dat bleek wel anders te zijn. Vier miljoen Vietnamezen werden aan dit middel blootgesteld, waarvan nu een miljoen ernstige gezondheidsproblemen heeft.
Dit Herbicide werd gebruikt om gebieden waar men vermoedde dat de Vietcong zich verschool van bladeren te ontdoen. Het uiteindelijk besproeide gebied was 31.000 vierkante km (10% van het oppervlak van Zuid Vietnam, Nederland is 41.000) en men gebruikte hiervoor 75 miljoen liter Agent Orange. Volgens de autoriteiten was het middel niet schadelijk voor de mens. Dat bleek wel anders te zijn. Vier miljoen Vietnamezen werden aan dit middel blootgesteld, waarvan nu een miljoen ernstige gezondheidsproblemen heeft.
De blootstellingsduur bepaalt de kans op het krijgen van ziekten of aangeboren afwijkingen. Het product tast bepaalde genen aan waardoor een verhoogde kans op verschillende kankersoorten (leukemie, ziekte van Hodgkin, hart, long en lever afwijkingen, huidkanker en een zeer agressieve vorm van prostaatkanker) bestaat en aangeboren afwijkingen ontstaan. Dezelfde effecten traden op bij die soldaten die veelvuldig en langdurig in contact waren geweest met het middel. Het milieu wordt ernstig aangetast, zodanig dat vele diersoorten in het gebied verdwenen zijn en uitsluitend zeer agressieve planten (bamboe) er nog kunnen groeien. De voedselketen is eveneens door het middel besmet. In Vietnam zouden een half miljoen kinderen met ernstige aangeboren afwijkingen geboren zijn veroorzaakt door Agent Orange. Minstens 400.000 mensen zouden na blootstelling zijn gehandicapt of overleden.
Het aantal slachtoffers in de Verenigde Staten is onbekend. In 1993 ontving Het Department of Veteran Affaires 39.419 claims en honoreerde er 486! Ik weet echter uit ervaring hoe slecht de overheid voor zijn dienaren zorgt. Kinderen van veteranen die met een Spina bifida worden geboren komen voor compensatie in aanmerking. De genoemde afwijking was de enige aangeboren afwijking die werd erkend.
Er is in de loop der jaren meer bekend geworden over de relatie tussen Agent Orange en de diverse ziektebeelden en dit heeft gelukkig geleid tot een duidelijke verandering in het overheidsbeleid
Veterans' Diseases Associated with Agent Orange 2015
https://www.publichealth.va.gov/exposures/agentorange/conditions/
Birth defects covered by VA 2016https://www.publichealth.va.gov/exposures/agentorange/birth-defects/children-women-vietnam-vets.asp
https://www.publichealth.va.gov/exposures/agentorange/conditions/
Birth defects covered by VA 2016https://www.publichealth.va.gov/exposures/agentorange/birth-defects/children-women-vietnam-vets.asp
Het gebruik van dit wapen is ons bekend. Iedereen kent de foto van het rennende huilende door napalm getroffen naakte meisje.
De film Apocalypse Now zal ook bij velen niet onbekend zijn:
'Nothing els in the world smells like that. I love the smell of napalm in the morning' Robert Duvall als Lt . Col. William Kilgore.
Sluimerende Explosieven
Er werd voor 14 miljoen ton aan wapentuig afgeworpen driemaal zoveel als tijdens de Tweede Wereldoorlog. 10 tot 30% van de afgeworpen bommen ontplofte niet en vormen nu een groot gevaar voor de bevolking. Tussen 1975 en 2007 vielen er al 105.000 slachtoffers.
Zelfs voor de 'gezonden' zal het leven nooit meer 'normaal' zijn.
Wat is er geleerd van deze rampspoed? Niets!
De Verenigde Staten zijn nog even oorlogszuchtig als in die zestiger jaren.
Duizenden jonge mensen zijn opnieuw betrokken bij gewelddadigheden zoals die in het Midden-Oosten. Conflicten veelal veroorzaakt door de Verenigde Staten zelf. Immers "If Your Only Tool Is a Hammer Then Every Problem Looks Like a Nail" en dat betekent de dood en de verminking van vele jonge levens.
THE HORROR! THE HORROR!
